ΕΝΑ ΔΟΚΙΜΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ

Ένα άρθρο από τον Δρα Αλέξανδρο Αλέμη, το οποίο θα δημοσιεύεται σε συνέχειες

Η παραπάνω εισαγωγή όσον αφορά την ανισότητα και την τυχαία διάταξη όλων των διαφορετικών οντοτήτων στον κόσμο μας είναι για να καταλάβουμε γιατί χρειάζονται οι ηγέτες. Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι ο κόσμος μας είναι δομημένος με έναν τρόπο που θα λειτουργήσει μόνο με μια ηγεσία που μπορεί να οργανώσει την τυχαιότητα σε αυτόν.
Χωρίς ηγέτες αυτός ο κόσμος θα κατέληγε ένα χάος. Μπορείς να πεις: «Μα είναι ήδη ένα χάος». Αυτό σημαίνει ότι συνειδητοποιείς το πραγματικό πρόβλημα αυτού του κόσμου, την έλλειψη αληθινών ηγετών.

Ένας αληθινός ηγέτης αναλαμβάνει πλήρη ευθύνη για την ομάδα του, μέσα στα όρια της δικαιοδοσίας του, για τα πάντα, είτε πρόκειται για ικανούς είτε για ανίκανους, για καλούς ή κακούς, για κάθε άνθρωπο και για οτιδήποτε υπάρχει σε αυτήν.

Ένας αληθινός ηγέτης δεν προβάλλει δικαιολογίες του τύπου: «Θα το είχα κάνει σωστά αν δεν υπήρχαν οι προδότες στην ομάδα μου ή τόσοι ανίκανοι κ.λπ.». Αντί να λέει αυτό, ένας αληθινός ηγέτης θα έλεγε: «Απέτυχα επειδή δεν μπόρεσα να ασκήσω έλεγχο, να χειριστώ, να αναλάβω την ευθύνη και/ή δεν είχα την τεχνογνωσία να χειριστώ κάποιες υπάρξεις στο στρατόπεδό μου.»

Και ρωτάς: «Ποιοι ανήκουν στο “βασίλειο” ενός αληθινού ηγέτη; Τι είδους υπάρξεις και οντότητες;». Λοιπόν, εδώ είναι που κάνει την είσοδό του το σύστημα του ελεύθερου επιχειρείν. Ένας ηγέτης έχει ένα παιχνίδι και έναν στόχο.
Αναπτύσσει έναν οργανισμό, μια εταιρεία ή ηγείται μιας χώρας. Προσκαλεί άλλους στην εταιρεία ή στον οργανισμό του και έτσι έχει ένα «Βασίλειο».

Οι «Υπήκοοι» του «βασιλείου» του ακολουθούν πρόθυμα την ηγεσία του επειδή ταιριάζει στους στόχους και στις φιλοδοξίες τους και νιώθουν ότι θα είναι καλύτερα μαζί του παρά χωρίς αυτόν. Διαφορετικά, θα προχωρήσουν και θα ενωθούν με μια άλλη ομάδα, ένα άλλο «βασίλειο».

Η ιδέα ότι όλοι είναι ίσοι και έχουν ίση δύναμη ψήφου ανεξάρτητα από τη συνεισφορά τους στην κοινωνία σε μια ανεύθυνη δημοκρατία, όπως βλέπουμε σήμερα, είναι για τα σκουπίδια. Δεν λειτουργεί ποτέ, και οι κακοί πάντα βγαίνουν κερδισμένοι, ενώ λένε σε όλους ότι: «Ο λαός πάντα κερδίζει».

Ο λόγος για τον οποίο οι «κακοί» αναδεικνύονται είναι ότι το ίδιο το σύστημα τούς δίνει τη δυνατότητα να επιβάλλονται και να αναδύονται ως φαινομενικοί «ηγέτες». Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την υπεύθυνη δημοκρατία, ανατρέξτε στο βιβλίο «Τι φταίει με τη δημοκρατία και πώς διορθώνεται».

Και το ενδιαφέρον πράγμα με τους κακούς που γίνονται ηγέτες είναι ότι κάνουν πολύ θόρυβο, και όσο περισσότερο θόρυβο κάνουν τόσο περισσότερο οι ευκολόπιστοι υπήκοοι νομίζουν ότι είναι μεγάλοι και ισχυροί ηγέτες. Επίσης, όσο περισσότερο θόρυβο κάνουν οι κακοί τόσο λιγότερο οι υπήκοοί τους κοιτάζουν τα αποτελέσματά τους και τα πραγματικά τους επιτεύγματα ή την έλλειψη αυτών.

Αντ’ αυτού, συγκεντρώνονται στον θόρυβο που κάνουν. Οι κακοί ηγέτες μιλούν με όρους όπως: «Κάναμε αυτό, θα κάνουμε εκείνο και έπρεπε να διορθώσουμε αυτό και εκείνο», αλλά τα τελικά αποτελέσματα είτε δεν υπάρχουν είτε είναι επιζήμια για τους υπηκόους τους. Δείτε λαμπρές προσωπικότητες στην ιστορία: Στάλιν, Χίτλερ, Μάο.