Έκρηξη Λαϊκής Οργής και Αναζήτηση Αιτιών

Διαδηλώσεις συγκλονίζουν την Ελλάδα. Η τραγωδία στα Τέμπη, με την απώλεια τόσων νέων
ζωών, έχει ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής. Είναι ένα εθνικό πένθος που μας ενώνει όλους.

Όμως, κάτω από αυτό το επιφανειακό γεγονός, σιγοβράζει ένας βαθύτερος θυμός, συσσωρευμένος τα
τελευταία 15 χρόνια, από την έναρξη της οικονομικής κρίσης του 2010.

Οι Έλληνες βγαίνουν στους δρόμους διψασμένοι για δικαιοσύνη, επιθυμώντας μια αξιοπρεπή
ζωή και ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Πολλοί νοσταλγούν τις δεκαετίες του ’90 και του 2000,
πιστεύοντας ότι τότε η ζωή ήταν καλύτερη. Αυτά τα συναισθήματα είναι απολύτως κατανοητά.

Το Δίλημμα της Ηγεσίας και η Απουσία Συναίνεσης

Ας φανταστούμε για μια στιγμή τον Απόλλωνα, τον θεό του φωτός και της μουσικής, να
κατεβαίνει στην πλατεία Συντάγματος και να ρωτά το πλήθος: «Τι συμβαίνει, Έλληνες; Γιατί
είστε τόσο οργισμένοι; Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;». Πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία
θα ζητούσε την τιμωρία των πολιτικών.

Όμως, αν ο θεός συνέχιζε ρωτώντας: «Και ποιον θα θέλατε για νέο ηγέτη;», είμαι βέβαιος ότι
μια ενιαία απάντηση θα ήταν αδύνατη. Παρόλο που οι πολίτες κατηγορούν τους πολιτικούς που
επέλεξαν, δεν έχουν αναδείξει νέες, κοινά αποδεκτές ηγεσίες για να τους αντικαταστήσουν.

Η Επανάληψη των Ιδίων Λαθών και η Νοσταλγία του Παρελθόντος

«Αλλάζετε ηγέτες από το 1974 και όμως βρίσκεστε στο ίδιο σημείο», θα μπορούσε να
παρατηρήσει ο Απόλλωνας. «Αν απαλλαγείτε από τους τωρινούς, δεν θα αναδείξετε άλλους,
εξίσου ακατάλληλους; Ποιο θα είναι τότε το όφελος;». Η πιθανή απάντηση των Ελλήνων θα
ήταν: «Όχι, δεν έχετε δίκιο. Πριν την κρίση ζούσαμε καλά».

Και τότε ο Απόλλωνας θα έθετε το καίριο ερώτημα: «Αν όλα ήταν τόσο ρόδινα, πώς προέκυψε
ξαφνικά η κρίση του 2010; Και πώς ο ευημερών Έλληνας πολίτης άρχισε να ψηφίζει
‘άχρηστους’ πολιτικούς;». Θα συνέχιζε, ίσως, αναρωτώμενος: «Μήπως για χρόνια ολόκληρα
παρασυρθήκατε από ψευδείς αντιλήψεις που κάποιοι διέδωσαν σκόπιμα;».

Η Αμφισβήτηση της Αυτογνωσίας και η Σημερινή Πραγματικότητα

Σε αυτό το σημείο, πολλοί Έλληνες θα αντιτάσσονταν, επικαλούμενοι την ιστορική τους
κληρονομιά και τη συμβολή τους στον παγκόσμιο πολιτισμό. «Είμαστε Έλληνες και δώσαμε τα
φώτα στον κόσμο, άρα γνωρίζουμε περισσότερα από τους άλλους», θα έλεγαν. Κάποτε, ίσως,
αυτό ίσχυε. Αλλά σήμερα; Σήμερα, η «ομάδα» των Ελλήνων έχει υποστεί πολλές ήττες. Γιατί
άραγε;

Στη ζωή, η γνώση οδηγεί στην πρόοδο και τη νίκη, ενώ η άγνοια στην οπισθοδρόμηση και την
ήττα. Η συνεχής μας υστέρηση εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, μετά την παρακμή της
Αλεξάνδρειας και της Αθήνας, υποδηλώνει μια έλλειψη των απαραίτητων γνώσεων για την
επιτυχία στη σύγχρονη εποχή.

Αναζητώντας τις Ρίζες της Παρακμής: Τι Πραγματικά Φταίει;

Η κρίσιμη ερώτηση είναι: «Γιατί άραγε; Τι έχει αλλάξει;». Ποιες ζωτικές γνώσεις μας λείπουν
και ποια λανθασμένα δεδομένα έχουμε υιοθετήσει, οδηγώντας μας σε διαρκείς ήττες;

Από αυτό το σημείο πρέπει να ξεκινήσουμε. Από μια ξεκάθαρη αναγνώριση του προβλήματος.
Και όλα αυτά απαιτούν να ειπωθούν και να αναθεωρηθούν για πρώτη φορά μετά από δύο
χιλιετίες, αν πραγματικά επιθυμούμε να ζήσουμε ως ένας ελεύθερος λαός με τη δική του,
αυθεντική ταυτότητα.

Παιδαριώδη Λάθη Δύο Χιλιετιών

Τα λάθη που επαναλαμβάνουμε εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια είναι θεμελιώδη. Έχουμε αποδεχτεί
ως αληθείς αντιλήψεις που ακόμη και ένας απλός μαθητής του Σωκράτη ή του Πλάτωνα θα
απέρριπτε. Τα υιοθετήσαμε ως σωστά και σήμερα ζούμε ακολουθώντας αυτές τις εσφαλμένες
βάσεις, αδυνατώντας να διακρίνουμε το ορθό από το λανθασμένο. Παρά τις πιθανές
αντιρρήσεις, το τελικό αποτέλεσμα είναι αδιαμφισβήτητο.

Η Παγίδα της Εθνικής Αυταρέσκειας και η Έλλειψη Αυτογνωσίας

Όσοι διαφωνούν, συχνά στηρίζονται στην πεποίθηση ότι η ελληνική καταγωγή μας καθιστά
ισχυρούς. Όμως, αν ρωτούσε κανείς έναν Έλληνα να ορίσει την ουσία της λέξης «Έλληνας»,
αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να δώσει έναν ακριβή ορισμό που να δικαιολογεί την υπερηφάνειά
μας.

Η Σημασία των Ορισμών και η Αλλοίωση της Γλώσσας

Οι αρχαίοι Έλληνες διέθεταν ένα σαφές και συγκεκριμένο λεξιλόγιο για κάθε έννοια, όπως
«θεός», «διάβολος», «πνεύμα», «ψυχή», «ροή», «άρρωστος», «εύρωστος», «έξυπνος»,
«αλήθεια» κ.λπ. Πόσοι από εμάς σήμερα γνωρίζουν τις αυθεντικές σημασίες αυτών των λέξεων;

Για μια βαθύτερη κατανόηση, σας προτείνω το βιβλίο μου «Ρε, πού πάμε;», όπου για πρώτη
φορά στην ιστορία επιχειρώ να ορίσω την έννοια του «Έλληνα». Πιστεύω ότι θα σας ενδιαφέρει.

Η Διαστρέβλωση της Ιστορικής Αυτοαντίληψης

Μάθαμε στα σχολεία τη φράση «Πας μη Έλλην βάρβαρος». Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν
τους εαυτούς τους πολιτισμένους σε αντιδιαστολή με τους «βαρβάρους». Γνωρίζουμε όμως
πραγματικά την ουσία των όρων «πολιτισμένος» και «βάρβαρος»;

Παραθέτω τους ορισμούς αυτούς στο βιβλίο μου «Τα Πολιτικά Συστήματα και η Σχέση τους με
την Οικονομία και την Ελευθερία».

Οι Πυλώνες της Ελευθερίας και οι Παγίδες της Σκλαβιάς

Μιλώντας για ελευθερία, και ιδιαίτερα για την ατομική ελευθερία για την οποία ο λαός μας
διακρίθηκε και υπήρξε πρωτοπόρος χάρη στον πολιτισμό και τη δημοκρατία, ποιοι είναι οι
θεμελιώδεις πυλώνες της;

Διδαχθήκαμε ποτέ στην «πολιτική αγωγή» τι χρειάζεται να κάνει ένα άτομο και μια κοινωνία για
να παραμείνουν ελεύθεροι; Μας δίδαξαν ποτέ τις παγίδες που μπορούν να μας στερήσουν την
ελευθερία και να μας οδηγήσουν στη σκλαβιά; Αυτές είναι απλές «συνταγές» που αφορούν την
ελευθερία και τη σκλαβιά, τις οποίες δυστυχώς ποτέ δεν μάθαμε.

Αναλύω τους πυλώνες της ελευθερίας και τα στοιχεία που οδηγούν στη σκλαβιά (ως αντίθετα
των πυλώνων της ελευθερίας) στο βιβλίο μου «Η Ευφυΐα – Τα 65 Χαρακτηριστικά της»
(κεφάλαιο «Τα χαρακτηριστικά της Ευφυΐας της Ελευθερίας»).

Στόχος η Ανάπτυξη και η Αυτογνωσία

Δεν επιδιώκω να φανώ παντογνώστης. Εσείς, ο αναγνώστης, θα κρίνετε την ορθότητα των
γραφομένων μου. Στόχος μου είναι να βοηθήσω τον Ελληνισμό, τον οποίο θεωρώ την «ομάδα»
μου.

Ο Ελληνισμός, για πολύ καιρό, βρίσκεται υπό την «καθοδήγηση» ηγετών που δεν υπηρετούν τα
αληθινά του συμφέροντα και τον οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Όμως, η έμφαση μου δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ στους άλλους, αλλά σε εμάς.

Δεν θα θεωρήσω ποτέ τους άλλους αποκλειστικά υπεύθυνους για τη ζωή μας. Γιατί όμως
ακολουθούμε τις οδηγίες τους και οδηγούμαστε στην καταστροφή; Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει
λόγω της ανεπαρκούς γνώσης μας για τη ζωή και για το τι απαιτείται για την επιβίωσή μας. Ο
λαός μας σήμερα δεν γνωρίζει καν την ουσιαστική σημασία του να είσαι Έλληνας. Γι’ αυτό
πρέπει να ξυπνήσουμε, και γρήγορα.

Από τη Λήθη στην Αλήθεια: Ένα Νέο Ξεκίνημα

Πρέπει να βγούμε από τον λήθαργο και να γίνουμε «έξυπνοι». Αυτό σημαίνει να βγούμε από τη
λήθη και να αναζητήσουμε την αλήθεια (α στερητικό + λήθη).

Πρώτα απ’ όλα, ας σταματήσουμε να αυτοκαταστρεφόμαστε. Μια καλή αρχή θα ήταν να
πάψουμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη «αρχαίοι» ως επίθετο για τους προγόνους μας (π.χ.,
αρχαίοι Έλληνες, αρχαία ελληνικά). Έχετε ακούσει για αρχαίους Κινέζους, αρχαίους Ιταλούς,
αρχαίους Ινδούς; Όχι. Γιατί λοιπόν εμείς αποκαλούμε τους προγόνους μας «αρχαίους» και τη
γλώσσα μας, την οποία μιλάμε καθημερινά, «αρχαία»; Ποιος αποφάσισε αυτόν τον διαχωρισμό
μεταξύ «νεοελλήνων» και «αρχαίων Ελλήνων»; Πότε ακριβώς τελειώνουν οι «αρχαίοι» και πότε αρχίζουν οι «νέοι»; Ποια χρονολογία σηματοδοτεί αυτή τη μετάβαση; Και πώς από Έλληνες
γίναμε Γραικοί; Ποιος ή ποιοι αποφάσισαν να κάνουν τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών
ΤΟΣΟ δύσκολη και αποθαρρυντική για τον μέσο μαθητή; Ποιοι επέτρεψαν ένα τόσο σημαντικό
θέμα να μετατραπεί σε μαρτύριο, διδασκόμενο χωρίς αναφορές στα λεξικά και χωρίς σωστές
μεταφράσεις;

Και τι υπήρχε πριν από τα αρχαία ελληνικά; Α, ναι, η «ινδοευρωπαϊκή γλώσσα». Μην
εκπλαγείτε αν παρατηρήσετε «ινδοευρωπαϊκές ρίζες» που είναι πανομοιότυπες με τις ελληνικές.
Γνωρίζετε ότι αμερικανικά λεξικά παρουσιάζουν τη λέξη «από» ως ινδοευρωπαϊκή; Είναι
γελοίο, αλλά δυστυχώς δεν είναι αστείο.

Η Αμφισβήτηση της Τύχης και η Υποψία Σκοπιμότητας

Κάποιοι θα με ρωτήσουν: «Είναι όλα συνωμοσίες; Δεν πιστεύεις στην τύχη, στην ατυχία ή στην
άγνοια ως αιτίες των προβλημάτων μας;». Ναι, πιστεύω στην τύχη και στην άγνοια όταν τα
αποτελέσματα είναι περίπου 50/50. Όταν δηλαδή η τύχη μας ευνοεί και μας αδικεί σε παρόμοιο
βαθμό. Όταν όμως η «τύχη» είναι 80% εναντίον μας και μόνο 20% ή λιγότερο υπέρ μας, τότε
αυτό δεν λέγεται «τύχη». Αυτό λέγεται: «κατά λάθος εξεπίτηδες».

Ένα Νέο Ξεκίνημα προς την Ανάπτυξη

Όπως βλέπετε, έχουμε πολλά «άχρηστα» βάρη να αποβάλουμε και πάρα πολλά να μάθουμε.

Ας θέσουμε ως κοινό στόχο την Ανοδική Πορεία για όλο τον Ελληνισμό.

Σας ευχαριστώ θερμά για την προτίμησή σας στα βιβλία μου. Η «Ευφυΐα – Τα 65
Χαρακτηριστικά της», με τη δική σας συμβολή, έγινε best seller, και οι προβολές της στα social
media ξεπέρασαν τις 1.500.000.

Σας εύχομαι και πάλι ανοδική πορεία!
Δρ Αλέξανδρος Αλέμης