Ή πώς ένα σύστημα σε κάνει τεμπέλη για να μην χρειαστεί να σου δώσει ελευθερία

(απόσπασμα από το βιβλίο του Δρα Αλέμη: «Ο χαμένος δρόμος προς την ελευθερία: Καπιταλισμός; Σοσιαλισμός, Κομουνισμός;»

Λαμβάνοντας υπόψη όλες τις διαφορετικές πραγματικότητες, επιθυμίες και ανάγκες που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων, πώς μπορούμε να επινοήσουμε ένα σύστημα για τη βέλτιστη διακυβέρνησή τους; Για να θέσουμε το ερώτημα διαφορετικά, με ποιον τρόπο επιτρέπεις στους ανθρώπους να εκφράσουν τις ιδέες και τη δημιουργικότητά τους κρατώντας παράλληλα το κυβερνών πολιτικό σύστημα και την οικονομία σε στερεή βάση, εφόσον οι ιδέες και οι πραγματικότητες των περισσότερων ανθρώπων δεν είναι εφαρμόσιμες στην οικονομία του πραγματικού κόσμου;

Ο μόνος τρόπος για να το πετύχεις αυτό είναι κάνοντας τα ακόλουθα:

Α. Άφησε τους ανθρώπους να εκφράσουν τις ιδέες τους με δικό τους ρίσκο, όπως είναι η ελευθερία που έχει κάποιος να ξεκινήσει τη δική του επιχείρηση ή ακόμα και το δικό του πολιτικό κόμμα.

Β. Μην παρεμβαίνεις στις ωφέλιμες ιδέες, στα συστήματα και στα προϊόντα και άφησέ τα να ακμάσουν, δημιουργώντας όφελος για όλους μας κατά τη διαδικασία.

Γ. Επίτρεψε στις μη λειτουργικές ιδέες και/ή τα συστήματα να αποτύχουν, αποκαλύπτοντας στους πάντες τι είναι μη λειτουργικό και τι δεν είναι επιθυμητό από την αγορά.

Το μόνο πράγμα που επιτυγχάνει όλα τα παραπάνω είναι ένα σύστημα ελεύθερου επιχειρείν με τη λιγότερη δυνατή παρέμβαση από την πλευρά της κυβέρνησης.

Μην παρεξηγήσεις τα λόγια μου σε σχέση με την κυβέρνηση, δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι δε χρειάζεται να έχουμε κυβέρνηση, σαφώς και χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε όμως μια κυβέρνηση που επιδρά βελτιωτικά στα ανωτέρω και όχι κάποια που τα συνθλίβει όλα προς όφελος των γραφειοκρατών.

Ένα ιδανικό πολιτικό σύστημα θα έφτιαχνε μια κυβέρνηση που θα έκανε τα ακόλουθα:

1. Θα προστάτευε τις ελευθερίες των πολιτών της στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

2. Θα βοηθούσε τους πολίτες της ώστε να λάβουν την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση.

3. Θα αποτελούσε έναν δίκαιο και σωστό διαιτητή στο παιχνίδι της οικονομίας.

4. Θα βοηθούσε τους πολίτες της να δημιουργήσουν την καλύτερη δυνατή οικονομία για τη χώρα.

Αυτός θα πρέπει να είναι ο κύριος ρόλος της κυβέρνησης, και όχι η σχολαστική διαχείριση της οικονομίας ή των ανθρώπων συνολικά.

Οι ανωτέρω δράσεις είναι απαραίτητες επειδή κανένα μεμονωμένο άτομο και κανένα κυβερνών σώμα δεν μπορεί ποτέ να προβλέψει το μέλλον της αγοράς ή τις πολλές διαφορετικές πιθανές πραγματικότητες και τις συνθήκες που μπορεί να υπάρξουν στην οικονομία. Επομένως, το να επιτρέπεις σε μια κυβερνώσα επιτροπή ή σε ένα μεμονωμένο άτομο να επιβλέπει και να αποφασίζει για λογαριασμό όλων, όπως γίνεται στον κομουνισμό ή στον φασισμό, αποτελεί καταπιεστική ενέργεια, και σίγουρα δεν είναι ένα σύστημα που λειτουργεί.

Αν υποστηρίζεις τον σοσιαλισμό ή τον κομουνισμό, ρωτάω: «Το κάνεις γιατί δε θέλεις να αναλάβεις την ευθύνη για τη ζωή σου, ελπίζοντας ότι κάποιος άλλος θα την αναλάβει για λογαριασμό σου; Ή το κάνεις επειδή δε σκέφτηκες ποτέ τα πράγματα με τον τρόπο που τα αναλύω παραπάνω;».

Υποστηρίζω ένα Σύστημα Αληθινά Ελεύθερου Επιχειρείν στο πλαίσιο μιας Υπεύθυνης Δημοκρατίας*. Είναι το μοναδικό σύστημα το οποίο παίρνει τη φυσιολογική ανισότητα της κατάστασης της ζωής και το άγνωστο του μέλλοντος για να δημιουργήσει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα και συνθήκες ευτυχίας για τους ανθρώπους που υπάρχουν και ζουν σε αυτό.

* Υπεύθυνη Δημοκρατία: Ένα δημοκρατικό σύστημα το οποίο προσδίδει μεγαλύτερη εκλογική ισχύ στους πολίτες που αναλαμβάνουν την ευθύνη για τους άλλους και για τη χώρα γενικά.

Ο ορισμός είναι παρμένος από το βιβλίο μου «Τι φταίει με τη δημοκρατία και πώς διορθώνεται».
Να έχετε Ανοδική Πορεία!

Δρ Αλέξανδρος Αλέμης