Τα τελευταία χρόνια έχουμε εξαπατηθεί πολλάκις σχετικά με το πώς το κράτος θα μεριμνήσει για όλους μας έτσι που θα ζήσουν όλοι μια χαρά κι εμείς καλύτερα.

Αυτή η αντίληψη έχει πλέον φτάσει στο τέλος της, παρά τις φαινομενικές ενδείξεις για το αντίθετο. Έχει καταστεί εντελώς φανερό ότι αυτό το σοσιαλιστικό/κομουνιστικό μοντέλο δεν είναι λειτουργικό και ότι θα καταρρεύσει πλήρως κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα.

Οι λόγοι γι’ αυτή την κατάρρευση είναι πολλοί. Παρακάτω παραθέτω τους τέσσερις βασικότερους:

1. Έχει καταστεί πλέον φανερό σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων ότι το να αφήνουμε το κράτος να διοικεί τα πάντα και ιδιαίτερα τα σχολεία αποτελεί ολοκληρωτική καταπίεση. Η κύρια πρόθεση των ανθρώπων του κράτους είναι να διασφαλίσουν τον έλεγχο και όχι να κάνουν κάποιον ικανό ή ελεύθερο.
2. Η δυνατότητα της μετάδοσης πληροφοριών ανά τον κόσμο δημιουργεί μια τεράστια αφύπνιση που δε γίνεται να χαλιναγωγηθεί και να ξανακλειστεί στο κουτί.
3. Μια πνευματική αφύπνιση ανά την υδρόγειο προκληθείσα από πολλούς άλλους παράγοντες. Θα πούμε περισσότερα γι’ αυτό σε άλλο βιβλίο.
4. Το μεγάλωμα του χάσματος μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων, με έναν τρόπο που καμία κυβέρνηση δεν μπορεί στ’ αλήθεια να χειριστεί. Όχι, δεν εννοώ το χάσμα ανάμεσα στους ανθρώπους που έχουν λεφτά και σε αυτούς που δεν έχουν, μολονότι κι αυτό είναι μια συνέπεια του ιδίου πράγματος.

Αυτό στο οποίο αναφέρομαι εδώ είναι η αλματώδης πρόοδος της τεχνολογίας όπως το ίντερνετ και ο απίστευτος όγκος πληροφοριών στα χέρια των ικανών ανθρώπων, κάτι που τους δίνει την ικανότητα να αποκτήσουν σούπερ εκπαίδευση, σύνδεση με τους πάντες και την ικανότητα να πουλάνε αγαθά και υπηρεσίες παντού στον κόσμο. Αυτό επιτρέπει στα πιο ικανά άτομα στην κοινωνία μας να γίνουν ικανότερα και πλουσιότερα.

Από την άλλη, η καταστροφή της οικογένειας, που είναι ο βασικός πυλώνας της κοινωνίας, η μείωση της θρησκευτικής επιρροής και η πτώση των ηθών, σε συνδυασμό με τους φιλελεύθερους νόμους ανά τον κόσμο, έχουν γίνει η αιτία ώστε τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας να βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο να πέσουν ακόμα πιο χαμηλά, χωρίς να έχουν πια ένα πάτωμα να τα στηρίζει όπως στο παρελθόν.

Δεν υπάρχει πια ταβάνι, δεν υπάρχει πάτωμα

Βλέπετε, στο παρελθόν υπήρχε ένα ταβάνι κι ένα πάτωμα.

Το ταβάνι για τους πιο ικανούς υπήρχε λόγω των περιορισμών που είχαν, από την άποψη των αποστάσεων και της περιορισμένης πληροφόρησης. Σήμερα, με την έλευση του ίντερνετ, τις διαδικτυακές συναντήσεις όπως το Zoom, τα εύκολα ταξίδια και το διεθνές εμπόριο, οι ικανοί άνθρωποι της κοινωνίας μας δεν έχουν πια όρια. Δεν υπάρχει πλέον ταβάνι γι’ αυτούς. Ισχύει δε η φράση «Το όριό τους είναι ο ουρανός».

Από την άλλη πλευρά, στο παρελθόν οι μη έχοντες είχαν ένα πάτωμα. Υπήρχε η δεμένη οικογένεια, η θρησκεία, ανώτερα ήθη, και περιοριστικοί νόμοι. Επίσης, η κοινότητα ασκούσε πιο πολλή επιρροή. Τώρα όμως όλοι οι προαναφερθέντες παράγοντες έχουν πάψει να υπάρχουν. Ως εκ τούτου, σήμερα το 2020, ένας νέος 16 ετών στην Αμερική, μπορεί να αποκτήσει όπλο, ναρκωτικά, πιστωτικές κάρτες, αυτοκίνητο, να φέρει στον κόσμο παιδιά κτλ. Όλα αυτά χωρίς κάποια σοβαρή επίκριση από την κοινωνία μέχρι να είναι πολύ αργά. Με άλλα λόγια, ένα άτομο 16 ετών σήμερα μπορεί να μπλέξει πολύ πιο άσχημα και να κάψει το μυαλό του χειρότερα από ποτέ άλλοτε. Είτε είναι αγόρι είτε κορίτσι, δεν έχει πια πάτωμα, που θα το απέτρεπε να πέσει πιο κάτω.

Οι κυβερνήσεις προσπαθούν να τοποθετήσουν ένα ταβάνι στους έχοντες βάζοντας υψηλότερους φόρους, αλλά αυτή η μέθοδος είναι τεχνητή, και μακροπρόθεσμα δεν έχει αποτέλεσμα καθώς αυτοί έχουν πάμπολλες επιλογές. Επίσης προσπαθούν να τοποθετήσουν ένα πάτωμα για τους μη έχοντες, οι οποίοι στερούνται ηθών ή οικογενειακής δομής, κυρίως παρέχοντάς τους χρηματικά επιδόματα και αστυνόμευση. Ούτε αυτό έχει αποτέλεσμα, καθώς η κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει υπό έλεγχο την κοινωνία καθημερινώς ή να ενσταλάξει ήθη στους ανθρώπους· αυτό είναι δουλειά της οικογένειας και των εκκλησιών. Δες το διάγραμμα για μια γραφική απεικόνιση της ανωτέρω έννοιας.

Οπότε, για τους ανωτέρω τέσσερις λόγους θα γίνουμε μάρτυρες μιας μεγάλης κατάρρευσης των σοσιαλιστικών ιδεών και όλης αυτής της κρατικής μηχανής.

Ποια είναι η πραγματική λύση;

Ποια είναι η πραγματική λύση για τα ανωτέρω; Ένα σύστημα αληθινά ελεύθερου επιχειρείν. Επιλύει όλα αυτά τα προβλήματα. Παρακαλώ διάβασε την όλη ακολουθία των βιβλίων.

Πού «σκοντάφτει» αυτή η λύση;

α. Οι εξουσιομανείς χάνουν ισχύ.

β. Οι σύμβουλοι και οι πολιτικοί «λύτες προβλημάτων» (εδώ μπορείς να προσθέσεις το 90% των ανθρώπων του κράτους) δε θα έχουν πια προβλήματα να «λύσουν», οπότε θα είναι ενάντιοι στην εφαρμογή του ελεύθερου επιχειρείν.

Αλλά, ανεξάρτητα από τα παραπάνω, δε θα είναι σε θέση να σταματήσουν αυτή την κατάρρευση.

Μια καινούρια νοοτροπία επιβίωσης

Ξέρω πως πολλοί από σας, όταν διαβάζετε το παραπάνω, θα σκεφτείτε ότι πρόκειται για ευσεβείς πόθους και ονειροφαντασιές. Λοιπόν, να τι έχω ως απάντηση σε σχέση με αυτό. Παρά τα όσα ακούτε από τους φίλους σας ή τους πολιτικούς για πιο πολύ κράτος και λιγότερη ατομική ελευθερία, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ανά τον κόσμο που συνειδητοποιούν τα παραπάνω τέσσερα σημεία. Γνωρίζουν ότι δε θα τους σώσει το κράτος και, ως εκ τούτου, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους ώστε να καταστούν ικανοί να επιβιώσουν κατά τη διάρκεια αυτής της μεγάλης κατάρρευσης.

Πώς παίρνεις τα πράγματα στα χέρια σου; Γίνεσαι ικανότερος και αυξάνεις την ικανότητά σου να συναλλάσσεσαι με την κοινωνία και, επομένως, είσαι σε θέση να επιβιώνεις καλύτερα. Δεν υιοθετείς αυτή την αντίληψη, ότι όλοι παίρνουμε την κάτω βόλτα και ότι τίποτα δεν έχει πια σημασία. Κι όμως, συμβαίνει αυτό, πίστεψέ με.

Η φοίτηση στο σχολείο και η εκπαίδευση είναι ζωτικές για να αυξηθεί η ικανότητα κάποιου στην κοινωνία μας. Αλλά τα δημόσια σχολεία δε θα σε βοηθήσουν να αυξήσεις την αληθινή σου ικανότητα, επομένως χρειάζεται να ασκήσεις πίεση για ιδιωτική εκπαίδευση με επιλογές, η οποία θα πρέπει να σχεδιαστεί έτσι που να αυξάνει την ικανότητα του μαθητή και όχι το αναμάσημα άχρηστων πληροφοριών.

Οπωσδήποτε δε θέλεις να σπαταλήσεις τον χρόνο σου με τη θλιβερή τηλεόραση ή με τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα ή ότι τίποτα δεν έχει πια σημασία. Άρα, μολονότι βλέπεις πολλούς ανθρώπους να παίρνουν την κάτω βόλτα, εσύ πρέπει να συνεχίσεις να προχωράς ανοδικά κόντρα στο ρεύμα, γιατί αυτό είναι το μέλλον, εκεί είναι η Γη της Επαγγελίας, ενάντια σε οτιδήποτε φαινομενικά δείχνει να ισχύει το αντίθετο.

Το μέλλον είναι δική μας υπόθεση

Παρεμπιπτόντως, το μέλλον δεν προλέγεται από κάποιον προφήτη, αλλά φτιάχνεται από εσένα και εμένα κάθε μέρα. Οπότε, ανασκουμπώσου για να δημιουργήσεις το μέλλον που θες να έχεις για τον εαυτό σου και τους φίλους σου, αλλιώς θα αποδεχτείς τις ιδέες άλλων ανθρώπων για το δικό σου μέλλον. Παρακαλώ διάβασε ακόμα μια φορά την παραπάνω παράγραφο. Επίσης διάβασε και τα βιβλία μου για να έχεις όλες τις απαντήσεις. 

Σ’ ευχαριστώ και σου εύχομαι Ανοδική Πορεία!

Δρ Αλέξανδρος Αλέμης