Μια ιδιαιτερότητα του πολιτισμού μας είναι να βοηθάμε την οικογένειά μας σε όποιον βαθμό μπορούμε. Όταν έχουμε μια επιχείρηση, θέλουμε να την παραδώσουμε στα παιδιά μας, προς όφελός τους αλλά και προς όφελος δικό μας – υπολογίζοντας ότι τα παιδιά μας θα ανταποκριθούν σε αυτή τη βοήθεια που τους δίνουμε. Σε επίπεδο θεωρίας όλα αυτά είναι ωραία και φαίνονται εφικτά, είναι όμως έτσι και στην πράξη;

Αν και βλέπουμε οικογένειες να έχουν πετύχει την καλή συνεργασία ανάμεσα στα μέλη τους και να μεταφέρουν την επιχείρηση στα παιδιά τους επιτυχώς, οι περισσότερες οικογένειες μπλέκουν σε συμφωνίες που δεν έχουν γίνει σωστά και οι οποίες δεν επιφέρουν τα επιθυμητά οφέλη σε όλους, με αποτέλεσμα οι συνεργασίες να ναυαγούν. Πριν αναλύσουμε αυτές τις οικογενειακές συνεργασίες, ας δούμε ποια είναι τα πιο σημαντικά σημεία στις συνεργασίες μεταξύ των ανθρώπων.

Βάσει της τεχνολογίας του Hubbard Management System, τα σημεία αυτά είναι δύο:

i) η ανταλλαγή και

ii) ο παράγοντας Ικανότητα

i. Ανταλλαγή
Ανταλλαγή σημαίνει το τι παίρνεις και τι δίνεις ως αντάλλαγμα.
Παράδειγμα: «Εγώ, κόρη μου, θα σου δώσω το μαγαζί, εσύ τι θα μου δώσεις;» Ή: «Εσύ, γιε μου, θα πάρεις αυτό το διαμέρισμα, αλλά εσύ τι θα μου προσφέρεις;»
Δεν είναι απαραίτητο η ανταλλαγή να είναι επισήμως αναγνωρισμένη από τον εμπορικό κόσμο. Δηλαδή, αν το διαμέρισμα αξίζει 100.000 ευρώ, αυτό δε σημαίνει ότι ο γονιός θέλει οπωσδήποτε να πάρει 100.000 ευρώ πίσω. Αρκεί οι συναλλασσόμενοι, γονιός και παιδί, να είναι ευχαριστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα.

Όπως αναφέρεται στο Hubbard Management System,
έχουμε τέσσερα είδη ανταλλαγής:

α. Την εγκληματική ανταλλαγή, όπου παίρνεις κάτι χωρίς να δίνεις τίποτα πίσω.
β. Τη μερική ανταλλαγή, όπου παίρνεις κάτι και δίνεις
κάτι λιγότερο από αυτό που παίρνεις.
γ. Τη δίκαιη ανταλλαγή. Εδώ παίρνεις κάτι και δίνεις πίσω κάτι ανάλογης αξίας.
δ. Την ανταλλαγή σε αφθονία, όπου αυτός που παίρνει αισθάνεται ότι πήρε πολύ περισσότερα απ’ όσα έδωσε.

Αυτή η τελευταία είναι η ανταλλαγή που φέρνει την επέκταση και την αφθονία στις σχέσεις και στις επιχειρήσεις. Τα υπόλοιπα είδη ανταλλαγής αργά ή γρήγορα φέρνουν συρρίκνωση.

(Για περισσότερα δεδομένα σχετικά με την ανταλλαγή, μπορείτε να ανατρέξετε και στο άρθρο «Ελευθερία και ευφυΐα».)
Εάν η ανταλλαγή μεταξύ των μελών της οικογένειας δεν ανήκει τουλάχιστον στην τρίτη ή στην τέταρτη κατηγορία, τότε οι συμφωνίες θα καταλήξουν σε αποτυχία, με τις αναμενόμενες επιπτώσεις για την οικογενειακή επιχείρηση.

ii. Ο παράγοντας Ικανότητα
Ρωτάει ο γονιός τον σύμβουλό μας: «Είναι σωστό να αναλάβει το παιδί μου τη διαχείριση της επιχείρησης;». Ο σύμβουλός μας τότε ρωτάει τον γονιό: «Έχει το παιδί σας τις κατάλληλες γνώσεις για να πάρει τα ηνία της επιχείρησης;». Εάν ναι, τότε η δεύτερη ερώτηση είναι: «Μπορεί το παιδί σας να αναλάβει την ευθύνη, ηθική και υλική; Π.χ., είναι διατεθειμένο να χάσει κάτι αντίστοιχης αξίας εάν αποτύχει; Εάν και εδώ η απάντηση είναι ναι, τότε σας συνιστούμε να εκπαιδεύσετε το παιδί σας για να αναλάβει τον έλεγχο της επιχείρησής σας».

Εάν η απάντηση και στις δυο ερωτήσεις είναι όχι, τότε χειριστείτε την κατάσταση έτσι ώστε το παιδί να αποκτήσει τις σωστές γνώσεις και να αναλάβει την ευθύνη που πρέπει να αναλάβει. Όσον αφορά την ευθύνη, το παιδί πρέπει να χάσει κάτι αντίστοιχο και να το πονέσει εάν στείλει την επιχείρηση στα βράχια. Εδώ ισχύει και το αντίστροφο. Δηλαδή: Αν κάποιος που δουλεύει στην επιχείρησή σας έχει τις απαραίτητες γνώσεις, είναι ικανός στο πόστο του και αναλαμβάνει ευθύνη γι’ αυτό που κάνει, τότε δώστε του τον έλεγχο κάνοντάς τον διευθύνοντα σύμβουλο ή και συνέταιρο, αλλιώς θα σας φύγει.

Θα μου πείτε: Δεν είναι τόσο απλό. Σωστά. Χρειάζεστε συμβούλευση και αποτελεσματική γνώση.

Αναζητήστε τα και θα τα βρείτε.