Οι «αλήθειες» της ζωής

«Στη ζωή αυτό που με βλάπτει πιο πολύ δεν είναι αυτό που δεν ξέρω αλλά αυτό που νομίζω ότι ξέρω αλλά δεν είναι έτσι» λέει ο Αμερικανός συγγραφέας και φιλόσοφος Μαρκ Τουέιν.

Το χρήμα δεν έχει πατρίδα: Αλήθεια ή ψέμα;

αλήθεια: 1. α + λήθη = χωρίς λήθη. 2. κάτι που είναι πραγματικό και όχι ψεύτικο. 3. κάτι που βασίζεται στους νόμους της φύσης και όχι σε κάτι που είπε κάποιος ότι είναι έτσι.

Στο υπό έκδοση βιβλίο μου «Οι “αλήθειες” της ζωής» γράφω για πράγματα που μας έχουν μάθει ότι είναι αληθινά και ότι είναι πάντα έτσι εκ φύσεως, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι, αλλά έχουμε δεχτεί ότι είναι έτσι.

Σήμερα εδώ θα ασχοληθώ με  την αλήθεια της φράσης «Το χρήμα δεν έχει πατρίδα».

Πόσο αληθινό και πραγματικό είναι αυτό;

Εν μέρει αυτό είναι σωστό, το βλέπουμε συνέχεια να συμβαίνει στην ιστορία. Όμως απέχει μακράν από την πλήρη αλήθεια. Ωστόσο, πριν το αναλύσουμε, ας δούμε μερικά άλλα σημεία.

Πρώτον, είναι αλήθεια ότι το χρήμα, ο πλούτος και η δημιουργία, για να γίνουν και να ευδοκιμήσουν, χρειάζονται ομάδα και προστασία.

Δεύτερον, είναι αλήθεια επίσης ότι στους ανθρώπους αρέσει –και είναι αναγκαίο− να δουλεύουν και να δημιουργούν μέσα σε ομάδες.

Άρα, για να δημιουργήσεις χρήματα ή για να δημιουργήσεις κάτι καλό, χρειάζεσαι βοήθεια και προστασία, την οποία θα βρεις μέσα από την ομάδα σου, η οποία πρέπει να αποτελείται από δημιουργικούς ανθρώπους.

Δημιουργικοί και αντι-δημιουργικοί άνθρωποι:

Σύμφωνα με τη δική μου αντίληψη, ο κόσμος χωρίζεται σε δύο ομάδες ανθρώπων: στους δημιουργικούς και στους αντι-δημιουργικούς.

Τι σημαίνει δημιουργικός;

Ο ορισμός που δίνω για το δημιουργικός είναι κάποιος που δημιουργεί και επιφέρει κάτι καλύτερο με στόχο την καλύτερη επιβίωση του ιδίου και των γύρω του.

Δηλαδή δημιουργικός δεν είναι απλώς αυτός που κάνει πράγματα, αλλά αυτός που κάνει κάτι καλό.

Ο Χίτλερ και ο Στάλιν ήταν «δημιουργικοί», αλλά όχι με την έννοια που αναλύω εδώ. Ήταν αντι-δημιουργικοί σε όλο τους το μεγαλείο.

Λοιπόν, οι αντι-δημιουργικοί προωθούν την ιδέα ότι το χρήμα δεν έχει πατρίδα, δηλαδή θέλουν να μας πουν ότι οι δημιουργικοί άνθρωποι, τους οποίους μισούν, πάνε όπου θέλουν και δεν τους νοιάζει τι γίνεται με την πατρίδα τους. Άρα, ας τους κυνηγήσουμε ακόμα πιο πολύ.

Πράγματι, όμως, πολλοί δημιουργικοί άνθρωποι φεύγουν για άλλες πατρίδες; Γιατί άραγε; Πώς γίνεται οι δημιουργικοί να φεύγουν;

Γίνεται ως εξής: Εάν δεν έχεις καλή ομάδα, είτε επειδή εσύ δεν την έφτιαξες είτε επειδή η ομάδα σου έχασε πολλαπλώς, τότε ή θα χάσεις τις δημιουργίες σου (είτε πρόκειται για εφευρέσεις είτε για χρήματα) ή, για να επιζήσεις, θα προσπαθήσεις να προσδεθείς σε μια άλλη ομάδα στην οποία όμως δεν έχεις επιρροή, μια και δεν είναι η δική σου ομάδα (στην άλλη πατρίδα που λέγαμε παραπάνω).

Σ’ αυτή την καινούργια ομάδα θα είσαι φιλοξενούμενος και, ως εκ τούτου, θα είσαι έρμαιο των αποφάσεών τους.

Για παράδειγμα, δημιουργείς πλούτο στην Ελλάδα, αλλά αφήνεις τους μη δημιουργικούς να πάρουν το πάνω χέρι και έτσι πιέζεσαι. Εδώ έχεις δύο επιλογές: ή συνεργάζεσαι με τους δημιουργικούς φίλους σου και παίρνετε το πάνω χέρι, ή λες ότι «το χρήμα δεν έχει πατρίδα, άρα θα πάω τα χρήματά μου ή/και την ενέργειά μου σε ένα άλλο κράτος».

Όταν όμως πας στο άλλο κράτος, εκεί θα παίξεις με τους κανόνες του άλλου κράτους, δηλαδή της άλλης ομάδας, και όχι με τους κανόνες που θέλεις εσύ. Επίσης, εκεί θα είσαι πάντα φιλοξενούμενος ως Έλληνας, και όχι μέρος της δικής τους ομάδας.

Θα μου πεις: «Ναι, αλλά τα παιδιά μου θα γίνουν μέρος αυτής της ομάδας». Ναι και όχι. Τα παιδιά σου, για να γίνουν μέρος αυτής της ομάδας, δεν θα θεωρούνται Έλληνες, αλλά θα είναι μέλη της ομάδας αυτής εξαρχής, και δεν θα γνωρίζουν καν την ομάδα από την οποία εσύ προήλθες.

Ποιο είναι το συμπέρασμα;

Τα χρήματα, οι δημιουργίες, ο πλούτος είναι σαν μια ωραία γυναίκα. Εάν δεν της φερθείς καλά, περιμένουν τόσοι και τόσοι να την κλέψουν. Όταν όμως κλέψουν την ωραία Ελένη, δεν παραμένει Σπαρτιάτισσα ή Αθηναία, αλλά γίνεται Τρωαδίτισσα, όπως μας διδάσκει η μυθολογία. Τώρα την αποκαλούν «η Ελένη της Τροίας». Αλλά η Ελένη δεν είχε σχέση με την ομάδα της Τροίας, απλώς πήγε εκεί γιατί ο Πάρης τής είπε ότι εκεί θα περνάει καλύτερα.

Το καλό και πολύτιμο, όταν δεν έχει προστάτες, το αρπάζουν οι άλλοι.

Η αλήθεια του πράγματος είναι ότι οι μεγάλες εταιρείες ανά τον κόσμο συνεργάζονται και ασκούν επιρροή στις κυβερνήσεις τους κι έτσι γίνονται και παραμένουν μεγάλες και τρανές. Ναι, άσχετα με το τι γράφουν τα media, οι μεγάλες εταιρείες έχουν την προστασία των κυβερνήσεών τους, οικονομική, στρατιωτική κ.λπ. Εάν δεν την έχουν, θα χρειαστούν προστασία από κάποιον άλλο, όμως σε αυτή την περίπτωση ο προστάτης δεν θα είναι συνεργάτης αλλά νταβατζής.

Προστάτες και νταβατζήδες

Η μεγαλύτερη οικονομική ελληνική δύναμη διεθνώς είναι η ναυτιλία. Όμως οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είναι σε θέση να την προστατέψουν. Επίσης, οι αντι-δημιουργικοί στην Ελλάδα τοποθετούνται πολύ άσχημα γι’ αυτήν. Έτσι, ο κόσμος της ναυτιλίας ψάχνει για προστασία αλλού. Ως αποτέλεσμα, οι προστάτες τους ανά τον κόσμο γίνονται οι νταβατζήδες τους.

Πώς το ξέρω αυτό; Είμαι συνδρομητής στους Financial Times και στον Economist. Όταν βλέπω κάτι σχετικά με τη ναυτιλία, ψάχνω να δω εάν αναφέρονται σε ελληνικές εταιρείες ή τι είπαν οι Έλληνες ηγέτες των εταιρειών αυτών, μια και οι Έλληνες κατέχουν περισσότερο από το 20% στην παγκόσμια εμπορική ναυτιλία.

Ξέρετε όμως κάτι; Σπάνια γίνονται αναφορές σε Έλληνες πλοιοκτήτες ή ελληνικές εταιρείες. Γιατί άραγε; Γιατί οι Έλληνες εφοπλιστές δεν έχουν προστάτες αλλά νταβατζήδες. Εάν δεν γνώριζα ποιοι κατέχουν τον μεγαλύτερο στόλο, δεν θα μου πήγαινε καν το μυαλό στους Έλληνες πλοιάρχους/εφοπλιστές διαβάζοντας τον ξένο τύπο.

Ένα άλλο, κάπως αστείο παράδειγμα: Ο Φίλιππος της Αγγλίας, ο πατέρας του Καρόλου, ήταν Έλληνας πρίγκιπας. Αυτό είναι κάτι που οι περισσότεροι Άγγλοι και οι περισσότεροι Έλληνες δεν το έμαθαν ποτέ. Γιατί; Βλέπε ανωτέρω εκεί που αναλύω την πρόσδεση σε άλλες ομάδες.

Του είπαν: «Θα είσαι καβαλιέρος, θα περνάς καλά, αλλά ξέχασε τα ελληνικά και την Ελλάδα».

Η πραγματική αλήθεια;

Το χρήμα, ο πλούτος, οι δημιουργίες γενικά, χρειάζονται προστάτες ή πατέρες, άρα χρειάζονται πάντα πατρίδα. Χωρίς πατρίδα θα χαθούν αργά ή γρήγορα.

Άραγε, τι απέγινε όλος αυτός ο πλούτος του Ωνάση; Τον προστάτεψε το ελληνικό κράτος;

Το δίδαγμα

Οι δημιουργικοί να πάρουν το πάνω χέρι και να δημιουργήσουν στον τόπο τους και όχι να τρέχουν να βρουν νταβατζήδες.

Στο βιβλίο μου «Η Ευφυΐα – Τα 65 χαρακτηριστικά της» (μπεστ-σέλερ στην κατηγορία του) και  στο νεοεκδοθέν «Χρόνος και Χρήμα σε 30 Βήματα» θα βρείτε πολλές απαντήσεις για όλα τα παραπάνω.

Μελετήστε τα για να έχετε Ανοδική Πορεία!