Στα Mαθηματικά και στη Φυσική κάποιος παρατηρεί κάτι και προσπαθεί να το εξηγήσει διατυπώνοντας μια θεώρηση.
Προσπαθεί δηλαδή να εξηγήσει κάτι που παρακολούθησε να λαμβάνει χώρα στον κόσμο με μια υπόθεση.

Λέει ο φυσικός:
«Αυτό γίνεται λόγω του ότι…», οι άλλοι τού λένε «Απόδειξέ το», και κατόπιν αυτός προσπαθεί να αποδείξει αυτή τη θεωρία. Επικρατεί η άποψη, για τους περισσότερους ανθρώπους σήμερα, ότι οι άνθρωποι προήλθαμε από την αμοιβάδα, εξελιχθήκαμε στον πίθηκο, καταλήξαμε σήμερα στον καλοφαγά της πιάτσας και αύριο θα γίνουμε σαν τον Αϊνστάιν. Η πλειονότητα συμφωνεί και πιστεύει ότι η ανθρωπότητα οδεύει σε μια πιο λογική και πολιτισμένη κατεύθυνση.

Έρχομαι εγώ τώρα, όχι σαν φυσικός ή μαθηματικός, αλλά σαν απλός παρατηρητής της ζωής, να υποθέσω κάτι άλλο (έχω μιαν άλλη θεώρηση). Κάτι τελείως διαφορετικό. Ή μάλλον κάτι το αντίθετο.

Ποια είναι η δική μου θεώρηση; Λέω εγώ: Μήπως όλα αυτά που γίνονται στον κόσμο γίνονται όχι για να πάμε προς τη λογική αλλά προς κάτι άλλο; Όπως ας πούμε κάτι που σκοπό έχει απλώς να μπερδεύει τους ανθρώπους και τη λογική τους και όχι να τους οδηγεί προς την ανάπτυξη ή την καλύτερη επιβίωση;

Μήπως «οι δυνατοί του πλανήτη», όποιοι κι αν είναι αυτοί, μας θέλουν μπερδεμένους και ανίκανους; Και το καταφέρνουν έχοντάς μας στην τσίτα και βάζοντάς μας να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.

Θα μου πεις για ποιον λόγο και πού στηρίζω αυτή τη θεωρία;

Πριν εξηγήσω τη θεωρία μου, θα πρέπει να πω ότι από μικρός είχα ασπασθεί τη θεωρία ότι ο κόσμος οδεύει προς την οργάνωση και την καλυτέρευση. Εκπαιδεύτηκα πάνω από 20 χρόνια σε σχολεία και είμαι μαθητής της ζωής για άλλα 30. Διαβάζω και παρατηρώ συνεχώς τη ζωή στις επιχειρήσεις, στους κοινωνικούς κύκλους, στα κράτη όπου ταξιδεύω και διαμέσου συζητήσεων με κάθε λογής ανθρώπους που επικοινωνώ.

Λοιπόν, όλα αυτά τα χρόνια έκανα χρήση της λογικής και τα πήγα αρκετά καλά ως προς τον εαυτό μου, την οικογένειά μου και τις επιχειρήσεις μου, αλλά, όσον αφορά το παγκόσμιο γίγνεσθαι και τη γεωπολιτική, η λογική μου σκέψη δεν με βοηθά να το εξηγήσω. Δηλαδή αυτά που γίνονται στον πλανήτη δεν μου φαίνονται λογικά και ότι στοχεύουν στην πρόοδο, αλλά παράλογα και με στόχο να μας μπερδέψουν και να μας βάλουν σε ένα μαντρί και να ασκήσουν περισσότερο έλεγχο. Ποιοι; Και γιατί; Δεν ξέρω, αλλά, και να γνώριζα, σίγουρα δεν θα το έγραφα δημόσια εδώ.

Θα μου πεις: Και εγώ γιατί να σε πιστέψω;

Λοιπόν, σου συνιστώ το εξής:

Παρατήρησε τον κόσμο από τη λογική πλευρά και προσπάθησε να τον εξηγήσεις λογικά. Μετά προσπάθησε να δεις το θέμα και από την άλλη πλευρά. Δηλαδή ότι ο κόσμος διοικείται με σκοπό να οδηγηθεί προς τον παραλογισμό, όχι προς τη λογική. Και ότι οι προσπάθειες που γίνονται είναι για να μας μπερδέψουν και να μας έχουν στην πρίζα και όχι για να μας εξελίξουν.

Μετά με ειλικρίνεια αντιμετώπισε ποια πλευρά εξηγεί τα πράγματα καλύτερα.

Όσον αφορά την ισχύουσα «λογική» πλευρά, ερεύνησε όλα τα γραπτά όσων μιλούν περί λογικής εξέλιξης και ισχυρίζονται ότι βαδίζουμε προς μια λογική εξέλιξη. Υπάρχουν βιβλιοθήκες με έργα αυτής της λογικής. Εγώ θα εστιάσω στην πλευρά του φαινομενικά «παραλόγου», δηλαδή της «μη λογικής». Ας δούμε μερικά παραδείγματα ξεκινώντας από τους Σπαρτιάτες πριν από 2.500 χρόνια.

Οι Σπαρτιάτες, σύμφωνα με την ιστορία μας, ήταν δυνατοί, γενναίοι και μας έμαθαν στο σχολείο να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτούς. Όμως για σκέψου τι τεράστια «υπερηφάνεια» θα ένιωθε η Σπαρτιάτισσα μάνα όταν η πολιτεία ερχόταν να της πάρει τον οχτάχρονο γιο της για να τον εκπαιδεύσει πώς να σκοτώνει. Στην ερώτησή της: «Τι θα τον σπουδάσετε τον γιο μου;», η απάντηση δεν ήταν: «Επιστήμονα, γεωργό, γεωπόνο, μηχανικό», αλλά: «Θα τον μάθουμε να σκοτώνει πιο γρήγορα από άλλους εάν τελικά επιζήσει από τις κακουχίες».

Κατά τον Μεσαίωνα, για πάνω από χίλια χρόνια, ο κόσμος πείστηκε διά πυρός και σιδήρου ότι η επιστήμη και η έρευνα είναι δουλειές του Διαβόλου και ότι δεν πρέπει να πλένονται γιατί οι ειδωλολάτρες Έλληνες και Ρωμαίοι πλένονταν.

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ένας Χίτλερ είπε ότι θα καταλάβει τον κόσμο των 3-5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων με ντουφέκια χρησιμοποιώντας μερικά εκατομμύρια φαντάρους τους οποίους πότιζαν ψυχοφάρμακα για να εισβάλλουν σε ξένες χώρες και να σκοτώνουν αθώους πολίτες. Γυναίκες και μικρά παιδιά που προσπαθούσαν να αρπάξουν ένα καρβέλι ψωμί για να μην πεθάνουν από την πείνα. Φόβισαν όλο τον κόσμο ότι θα τους καταλάβει ο Χίτλερ. Και όμως, μαθηματικά αυτό ήταν αδύνατον!

Σήμερα η τηλεόραση μας λέει ότι το άσπρο είναι μαύρο και το μαύρο άσπρο. Ο κόσμος μιλάει για δημοκρατία, ενώ οι εντεταλμένοι πολιτικοί μας καταπατούν όλο το σύνταγμα. Όμως υπάρχουν άνθρωποι που τους ψηφίζουν και χτυπάνε παλαμάκια επικροτώντας αυτές τις ενέργειες, κατά το «Σφάξε με, πασά μου, να αγιάσω».

Σήμερα ο πλανήτης έχει γεμίσει πυρηνικά και υπάρχει άμεσος κίνδυνος οι ιθύνοντες να τον καταστρέψουν 100 φορές με αυτά. Παρ’ όλα αυτά, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ούτε καν το συζητάνε, και στα σχολεία τα παιδιά δεν ενημερώνονται γι’ αυτόν τον κίνδυνο. Αντιθέτως, μας τσαμπουνάνε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στον πλανήτη σήμερα είναι η κλιματική αλλαγή, για την οποία παρεμπιπτόντως ο Αριστοτέλης έχει γράψει πριν από 2.500 χρόνια. Μας λένε επίσης ότι η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει, αλλά αυτοί που προωθούν την κλιματική αλλαγή αγοράζουν σπίτια εκατομμυρίων στην άμμο, ένα μέτρο πάνω από τη θάλασσα. Βλέπε Αμπού Ντάμπι.

Αν ρωτήσεις ποιος ήταν ο υπεύθυνος για τη ρύπανση που μετέτρεψε τη Σαχάρα από ένα τεράστιο δάσος σε έρημο πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια, οι περισσότεροι μπλοκάρουν γιατί δεν ξέρουν ότι η Σαχάρα ήταν δάσος, και μπερδεύονται.

Ο ποταμός Αμαζόνιος και μόνο έχει τόσο νερό που αρκεί για τις ανάγκες του πλανήτη. 100 χιλιόμετρα πέρα από τις εκβολές του στον ωκεανό, το νερό είναι ακόμα γλυκό.

Ζούμε σε έναν πλανήτη που κατά το 90% αποτελείται από νερό και μας λένε ότι ο επόμενος πόλεμος θα είναι για το νερό.

Θα μπορούσα να γράφω μέρες για τη λογική του παραλόγου, αυτό εδώ είναι μια μαγιά για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε από μόνοι μας.