Εάν οι βάσεις της ευημερίας και της ελευθερίας βρίσκονται στη δημοκρατία και στην ελεύθερη αγορά, τότε συνεπάγεται πως, εάν ένας λαός δεν έχει ελευθερία και ευημερία, τότε δενέχει ελεύθερη αγορά ούτε δημοκρατία.
Άρα, η Ελλάδα του σήμερα, που δεν έχει ευημερία, δεν έχει ελεύθερη αγορά ούτε πραγματική δημοκρατία. Τι έχει; Μια συνεχή δικτατορία που διοικεί τα πάντα και καταπιέζει
το ελληνικό πνεύμα.
Όλα στην Ελλάδα διοικούνται και διοικούνταν από τα υπουργεία και, πιο συγκεκριμένα, από το Υπουργείο Οικονομικών. Τους δε υπουργούς τούς ορίζει και τους αλλάζει ο πρωθυπουργός σαν τα πουκάμισα. Σκέτη δικτατορία δηλαδή.

Ο Όθωνας, ο Δραγάτης και το Ξενόφερτο Αίμα

Από πότε άρχισε αυτή η δικτατορία στην Ελλάδα; Για να το εξετάσουμε αυτό, θα πρέπει να πάμε πολύ πίσω, τουλάχιστον στην εποχή του Όθωνα. Η εδραίωση του Όθωνα στην Ελλάδα πέρασε στα ψιλά της ιστορίας. Παρουσίασαν το γεγονός σαν κάτι πολύ απλό και φυσικό, σαν να ήρθε κάποιος φιλέλληνας και μας έφερε τη χρυσή σκόνη.
Κάντε την εξής απλή σκέψη: Πόσο εύκολα θα δεχόταν ο καθένας μας να ερχόταν ένας δεκάχρονος εξάδελφος γιος ενός πλούσιου θείου από το εξωτερικό –τον οποίο εξάδελφο
βλέπουμε για πρώτη φορά– για να χειριστεί τα περισσότερα θέματα της οικογένειάς μας και να μας διοικεί έχοντας την εξουσία και για ποινικές κυρώσεις εναντίον μας και με την αστυνομία να τον υπακούει σε κάθε του προσταγή;

Σίγουρα θα επαναστατούσαμε και δε θα δεχόμασταν κάτι τέτοιο. Θα προσπαθούσαμε να απαλλαγούμε από αυτή την εξουσία με οποιονδήποτε τρόπο. Η «ιστορία» όμως λέει ότι δεχτήκαμε τον Όθωνα με αγάπη και χειροκροτήματα. Πώς μπορεί κάτι τέτοιο να είναι αληθινό;
Η γνώμη μου είναι ότι η άρχουσα τάξη στην Ευρώπη τότε ήθελε να ορίζει την Ελλάδα σαν τσιφλίκι της και γι’ αυτό μας έστειλε έναν δραγάτη να μας βάλει στο μαντρί. Ο δραγάτης ήταν ο βασιλιάς Όθωνας, τον οποίο εγκαθίδρυσαν στο τσιφλίκι τους. Οι μετέπειτα δραγάτες βασιλείς λογοδοτούσαν πάντα στα αφεντικά που τους διόρισαν ποιμένες του λαού μας. Σας έχει κάνει καθόλου εντύπωση το ότι μέχρι και σήμερα δεν άλλαξαν τα ξενικά ονόματά τους; Το λογικό θα ήταν οι «Έλληνες» βασιλείς να είχαν αλλάξει τα ονόματά τους σε ελληνικά και να είχαν παντρευτεί Ελληνίδες της άρχουσας τάξης. Εάν το έκαναν αυτό, ίσως να ήταν ακόμα στην εξουσία, όμως δεν ήθελαν να «σμίξουν το αίμα τους» με τα «πρόβατα». Και, εφόσον τα πρόβατα δεν αντιδρούσαν, γιατί να το κάνουν;

Όλα από μια βάνα
Ο στόχος των βασιλιάδων και της άρχουσας τάξης ήταν να κάνουν την Ελλάδα μαντρί για να μπουν μέσα όλοι οι Έλληνες. Το μαντρί αυτό, η δικτατορία, έχει φράχτη που απαγορεύει στον λαό να ξεδιπλώσει τις πραγματικές του δυνατότητες. Όλο το νερό του μαντριού δε για το ποίμνιο ερχόταν και έρχεται από μια κεντρική βάνα, το Υπουργείο Οικονομικών. Όλα τα χρήματα του κρατικού μηχανισμού από την εποχή του Όθωνα πήγαιναν και πηγαίνουν στο Υπουργείο Οικονομικών και διοχετεύονται από το Υπουργείο Οικονομικών.
Την εποχή του «σκληρού» δικτάτορα Παπαδόπουλου όλα τα λεφτά του κράτους πήγαιναν στο Υπουργείο Οικονομικών και διοχετεύονταν από το ίδιο υπουργείο, «τη βάνα του νερού». Αργότερα, στη μεταπολίτευση, το ίδιο γινόταν. Σήμερα, στην «ελεύθερη χώρα των αριστερών και των φιλελελεύθερων», όλα τα χρήματα του κράτους συνεχίζουν να πηγαίνουν στο Υπουργείο Οικονομικών. Τι άλλαξε λοιπόν; Τίποτα. Δεν είχαμε Χούντα, δεν είχαμε
μεταπολίτευση, δεν είχαμε δημοκρατία. Το ίδιο σύστημα: Ένα μαντρί τότε και τώρα, από την εποχή του Όθωνα. Όλα είναι μια virtual reality που, ενώ μας δείχνει ότι διανύσαμε μια απόσταση, περάσαμε πόλεις, βουνά και λόγγους, λίμνες και θάλασσες, στην ουσία είμαστε καθηλωμένοι στο ίδιο μαντρί και πίνουμε νερό από μία και μόνο βάνα.

Οι επαναστάτες δεν χωράνε στο μαντρί

Γιατί μπήκε φυλακή ο Κολοκοτρώνης; Γιατί δεν έμπαινε στο μαντρί. Γιατί δολοφόνησαν τον Καποδίστρια; Γιατί έφτιαχνε μια αποκεντρωτική διοίκηση, δηλαδή διέλυε το μαντρί.
Πόσα ξέρουμε γι’ αυτόν τον τόσο σημαντικό ηγέτη του Ελληνισμού; Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι πλούτο βρήκα κάνοντας μια έρευνα για τον Καποδίστρια.
Κάποτε έγραψα ένα άρθρο για κάποιο βιβλίο κοινωνιολογίας και κατέτασσα τους ανθρώπους μιας κοινωνίας σε Α,Β, Γ, Δ κ.λπ. Έγραφα ότι οι Α είναι οι οδηγοί-επαναστάτες σεμια κοινωνία, είναι οι Κολοκοτρώνηδες, ο Καποδίστριας, ο Ωνάσης, o Steve Jobs και άλλοι σαν αυτούς. Οι Α είναι πολύ λίγοι, αλλά είναι οι άνθρωποι που οδηγούν την κοινωνία στο μέλλον, χωρίς αυτούς έχουμε μόνο μετριότητες. Χωρίς αυτούς μένουμε πίσω ενώ οι ανταγωνιστές που αμείβουν και τιμούν τους Α φεύγουν μπροστά. Όμως τέτοιοι
άνθρωποι όχι μόνο δεν μπαίνουν σε μαντρί, αλλά διαλύουν κάθε μαντρί που βρίσκουν μπροστά τους.
Αν θες να βάλεις έναν λαό στο μαντρί, τότε πρέπει σίγουρα να ξεκάνεις με κάθε τρόπο τους Α μιας κοινωνίας. Σκότωσέ τους, διώξ’ τους στο εξωτερικό, δώσ’ τους ψυχοφάρμακα, φορολόγησέ τους μέχρι να τους διαλύσεις. Μην τους παράσχεις καλή εκπαίδευση, δώσ’ τους ψευδή δεδομένα – τα συνηθισμένα, βρε αδελφέ!
Το επαναλαμβάνω: από την εποχή του Όθωνα η Ελλάδα ήταν και είναι ένα μαντρί, και τα πρόβατα μπορούν να πίνουν νερό από μία βάνα, και μόνο όταν και εφόσον θέλουν οι ποιμένες (οι πραγματικοί ιθύνοντες). Όλα τα άλλα είναι φούμαρα.
Τάχα δικτατορία, τάχα τα παιδιά του Πειραιά, συγγνώμη του Πολυτεχνείου, πετούν έξω τον σκληρό δικτάτορα, τάχα έξω οι Βάσεις και η ΕΟΚ (μέσα τα ξένα προϊόντα) – κουτόχορτο μπόλικο για όλους.
Προς Θεού, δεν θεωρώ ότι όλοι ήταν ίδιοι, μερικοί από αυτούς που μας διοίκησαν υπήρξαν πατριώτες, άλλοι ήταν προδότες, όμως σίγουρα όλοι έβαλαν το λιθαράκι τους για να χτιστεί το μαντρί.
Οι ποιμένες δεν νοιάζονται και τόσο για το ποιόν του κάθε κυβερνήτη, αν είναι δηλαδή πατριώτης ή προδότης, αυτό είναι δικό μας πρόβλημα. Το μόνο που τους νοιάζει εκείνους είναι να κρατούν τον κόσμο στο μαντρί και όλο το νερό να διοχετεύεται από μία βάνα. Όλα τα δεινά στη Ελλάδα και στον Ελληνισμό οφείλονται στο ότι μας έχουν βάλει σε ένα μαντρί και μπορούμε να παίρνουμε νερό από μία και μόνο βρύση. Όσο για τους ποιμένες, ούτε καν τους νοιάζει εάν τα πρόβατα βγάζουν γάλα ή όχι. Εάν βγάζουν γάλα, τα αρμέγουν, εάν όχι, δεν τους νοιάζει. Μόνο το ότι είμαστε στο μαντρί και μπορούν να μας ελέγχουν πλήρως, αυτό τους νοιάζει. Τίποτε άλλο. Όλα τα άλλα είναι ψέματα.

Η έξοδος: Αποκέντρωση και Οικονομική Αυτονομία

Η λύση; Απλή! Αποκεντρωτική διοίκηση και ο κάθε νομός να είναι αυτάρκης. Τουλάχιστον οι μισοί φόροι των πολιτών να μένουν στους νομούς και να μην πηγαίνουν στα υπουργεία. Ο κάθε νομός να έχει τους δικούς του νόμους όσον αφορά το φορολογικό σύστημα, την ανάπτυξη και πολλά άλλα θέματα. Εάν η διοίκηση του νομού είναι καλή, ο νομός θα πάει μπροστά. Εάν είναι κακή, οι πολίτες θα την αλλάξουν γρήγορα ή θα επενδύσουν σε άλλο νομό. Ο κακοδιοικούμενος νομός δεν θα έχει χρήματα να πληρώσει ούτε για την εκπαίδευση
ούτε για την αστυνόμευση, οπότε εκ των πραγμάτων η διοίκησή του θα αλλάξει και θα γίνουν οι σωστές ζυμώσεις.
Όσον αφορά τα ΜΜΕ, ο κάθε νομός θα έχει τον δικό του νόμο και τα δικά του ΜΜΕ.
Επίσης, ο κάθε νομός θα πληρώνει τους δικούς του δασκάλους κα θα υπάρχει παντού ελεύθερη παιδεία και εκπαίδευση.
Τα μονοπώλια των υπουργείων να εκλείψουν.
Όσον αφορά τις συντάξεις: Ας υπάρχει ένα ταμείο για όλους και ας λειτουργεί ως εξής: Εάν π.χ. κρατείται το 10% του μισθού, τότε το 50% να επενδύεται στις ελληνικές κερδοφόρες επιχειρήσεις του χρηματιστηρίου, και το άλλο μισό να πηγαίνει σε ομόλογα τα οποία στηρίζουν μεγάλα κρατικά έργα, π.χ. δρόμους, λιμάνια, αρδευτικά έργα κ.λπ.
Αυτά τα έργα θα συνιστούν εταιρείες από μόνα τους και θα αποφέρουν κέρδη όταν το κάθε έργο υλοποιηθεί. Και έτσι, θα έχει κέρδη το συνταξιοδοτικό ταμείο (εμείς δηλαδή) που τους
έδωσε το χρήματα για να υλοποιήσουν το έργο. Οι ανωτέρω επενδύσεις θα γίνονται με στάνταρ, γραπτούς και απλούς κανόνες οι οποίοι θα είναι γνωστοί σε όλους.
Kάθε τρεις μήνες, ας πούμε, σου έρχεται ένα e-mail ή μια επιστολή σχετικά με τις επενδύσεις της σύνταξής σου για το ποσό που υπάρχει στον λογαριασμό σου. Όταν βγεις στη σύνταξη, θα παίρνεις όλα τα χρήματα που κρατήθηκαν μείον ένα 30% που θα πηγαίνει στους ανέργους ή σε όσους δεν μπόρεσαν να έχουν αρκετή σύνταξη να ζήσουν. Η σύνταξη θα δίνεται με τον μήνα. Το αρχικό ποσό θα διαιρείται σε μηνιάτικα, π.χ. 20 χρόνια x 12 μήνες = 240 μηνιάτικα, κάπως έτσι. Όσον αφορά το ποσό που απομένει, θα συνεχιστεί η επένδυσή του. Εάν πεθαίνεις πρόωρα, τότε το 70% του ποσού θα πηγαίνει στην οικογένειά σου με τον ανωτέρω τρόπο, π.χ. 20 χρόνια x 12 μήνες κ.λπ. Με αυτό το πρόγραμμα η οικονομία της χώρας θα ανθεί από αυτό το 10% που θα επενδύεται στο χρηματιστήριο, καιιδιαίτερα στις υγιείς επιχειρήσεις της χώρας και στα έργα της και, ως εκ τούτου, θα ανθούν και οι συντάξεις μας στο ταμείο.
Επίσης, να μην επιτρέπεται στις κυβερνήσεις να δανείζονται χρήματα και να δεσμεύουν τον ελληνικό λαό. Εάν χρειάζονται χρήματα για κάποιο έργο, να απευθύνονται σε ξένους και εγχώριους επενδυτές και αυτοί να αγοράζουν τα ομόλογα για το κάθε έργο. Εάν η εταιρεία που έχει αναλάβει το έργο πέσει έξω, τότε οι επενδυτές χάνουν τα λεφτά τους. Εάν το έργο είναι προσοδοφόρο, κερδίζουν όλοι, όπως γίνεται στον ιδιωτικό τομέα.
Το δε ισοζύγιο πληρωμών να είναι μηδέν ή συν, ποτέ πλην. Εάν μια χώρα δεν θέλει να αγοράσει από μας μια ποσότητα προϊόντων με ισοδύναμη αξία, τότε γιατί να αγοράσουμε εμείς από αυτή προϊόντα μεγαλύτερης αξίας;
Τα ανωτέρω είναι μια γενική ιδέα, οι λεπτομέρειες θέλουν δουλειά, αλλά οι ιδέες είναι εφικτές, εφόσον οι προθέσεις των ιθυνόντων είναι καλές. Περισσότερα στο βιβλίο «17 Νόμοι ή Κανόνες για να Αναπτύξεις Οποιαδήποτε Οικονομία».
Εάν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι και όχι σκλάβοι, θα πρέπει να ζήσουμε με τις δικές μας ικανότητες και τη δική μας παραγωγή. Αν κάνουμε οτιδήποτε άλλο, θα μείνουμε στο
μαντρί. Εάν μας αρέσει το μαντρί, τότε θα κοιτάμε πώς να τα αρπάξουμε για το σήμερα και θα προσποιούμαστε ότι είμαστε ελεύθεροι για να κοιμόμαστε καλά τα βράδια.
Η προχειρότητα δεν φέρνει αποτελέσματα. Οι αρπαχτές είναι μόνο για μια φορά. Μετά, τι κάνουμε;
Κάποτε, πριν από την κρίση, ο συγγραφέας Στέλιος Ράμφος (τον οποίο γνώρισα το 2000), αναφερόμενος στη σχέση της Ελλάδας με την Κοινή Αγορά, έγραψε σε ένα άρθρο του
ότι η Ελλάδα θα προσπαθήσει να πάρει ένα τρελόχαρτο από την Κοινή Αγορά. Όπως βλέπετε, αυτό ήταν όνειρο θερινής νυκτός. Το τρελόχαρτο ήταν τυράκι, και μάλιστα μπαγιάτικο, αλλά το είχαν πασπαλίσει με ζάχαρη, μας δελέασε και μπήκαμε στη φάκα.
Υπευθυνότητα, γνώσεις, ικανότητα, σωστή ομάδα και παραγωγή είναι τα συστατικά για να είναι κανείς ελεύθερος σε όλους τους τομείς της ζωής. Όλα τα άλλα είναι φούμαρα.

Περισσότερα στα βιβλία μου! Να έχετε Ανοδική Πορεία!
Δρ Αλέξανδρος Αλέμης