Α-πάθος, χωρίς πάθος, χωρίς ενδιαφέρον, χωρίς ενέργεια.

Όταν έχεις αποφασίσει ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για κάτι, πέφτεις στην απάθεια.

Αλλά δεν λες, βέβαια, ότι έχασες ή ότι δεν μπορείς, αλλά αντιθέτως λες: «Δεν με ενδιαφέρει, δεν θέλω να ασχοληθώ, δεν αξίζει να ασχοληθώ, ματαιότης ματαιοτήτων κ.λπ.».

Και ρωτάς: «Μα γιατί;». Η απάντηση που δίνεται συνήθως είναι: «Διότι δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα γι’ αυτό, έτσι είναι η ροή της ιστορίας. Ό,τι και να κάνουμε, είναι μάταιο», κ.λπ.

Πριν φτάσει όμως κάποιος σε αυτή την κατάσταση που λέγεται απάθεια, έχει χάσει αρκετές φορές σε σχέση με αυτό το θέμα.

Για παράδειγμα, στις τελευταίες εκλογές μόνο το ένα τρίτο των Ελλήνων πήγε να ψηφίσει. Τα άλλα δύο τρίτα ούτε καν ασχολήθηκαν. Γιατί άραγε;

Υπάρχουν δύο εκδοχές.

Α. Δεν τους ενδιαφέρει να αποφασίσουν για τη διακυβέρνησή τους, αλλά θέλουν άλλοι να αποφασίσουν γι’ αυτούς. Δηλαδή τους αρέσει να τους κάνουν κουμάντο νταβατζήδες,

ή

Β. Έχουν πέσει σε απάθεια, διότι δεν πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό το θέμα, δηλαδή αισθάνονται τελείως θύματα.

Εγώ πιστεύω ότι ισχύει το δεύτερο. Δηλαδή τα δύο τρίτα των Ελλήνων αισθάνονται ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για το θέμα της διακυβέρνησής τους.

Πώς κατέληξαν όμως εκεί;

Θα σου πουν: «Καταλήξαμε εδώ διότι δεν έχουμε επιλογές, μας έχουν κλείσει όλους τους δρόμους, οι μεγάλοι κάνουν ό,τι θέλουν, η ψήφος μου δεν μετράει» κ.λπ.

Η αλήθεια όμως είναι ότι όλοι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί και όλα είναι στο χέρι του λαού. Ο λαός μπορεί να κάνει τα πάντα. Το λιγότερο που μπορεί να κάνει; Να ψηφίσει.

Επιλογές; Δεκάδες κόμματα, δεκάδες κανάλια, δεκάδες εφημερίδες, χιλιάδες διαδικτυακά κανάλια, εκατοντάδες μαγαζιά κ.λπ., κ.λπ.

Όχι, δεν είναι όλοι ίδιοι, είναι όλοι τους διαφορετικοί. Ο λαός μπορεί να δώσει ενέργεια προς όποια κατεύθυνση θελήσει και θα ζωντανέψει αυτό που θα λάβει την πιο πολλή ενέργεια, ως διά μαγείας σε χρόνο μηδέν.

Θα μου πεις: «Εντάξει, κατάλαβα, όμως ο λαός δεν το καταλαβαίνει αυτό, νομίζει ότι δεν έχει επιλογές». Εδώ θα διαφωνήσω, πιστεύω ότι τα ανωτέρω ο κόσμος τα γνωρίζει ενστικτωδώς, και η αιτία που δεν κάνει κάτι είναι επειδή θεωρεί ότι δεν μπορεί να κερδίσει. Γιατί; Γιατί έχει χάσει πολύ περισσότερες μάχες απ’ όσες έχει κερδίσει στο θέμα αυτό.

 Τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες σίγουρα έχουμε χάσει πιο πολλές μάχες απ’ όσες έχουμε κερδίσει και, εφόσον έχει συμβεί αυτό, έχουμε πέσει στην απάθεια όσον αφορά την ομάδα, το κράτος και γενικότερα τη ζωή.

Ζούμε χωρίς πάθος και περιμένουμε κάποιον από μηχανής θεό να μας σώσει. Ταυτόχρονα όμως ζητάμε να είμαστε ελεύθεροι, αγαπάμε τα ατομικά  δικαιώματα και την ατομική ελευθερία.

Αλλά αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να τα διεκδικήσουμε.

Γιατί; Γιατί έχουμε χάσει τις πιο πολλές μάχες.

Πέρα από τις μάχες του πολέμου, στις απώλειες περιλαμβάνονται προδοσίες αρχηγών και μη, εχθρικές συνωμοσίες, προδοτικά πιστεύω, παραπλάνηση του πνεύματος κ.λπ., κ.λπ.

Γιατί όμως χάσαμε ή χάνουμε συνέχεια;

Γιατί δεν έχουμε τις απαραίτητες γνώσεις για τη ζωή, π.χ. δεν γνωρίζουμε πλήρως τι χρειάζεται να κάνει κανείς ώστε να καταφέρει να είναι ελεύθερος, αυτός και οι φίλοι του.

Για πρώτη φορά το ερώτημα αυτό απαντιέται στο βιβλίο «Η Ευφυΐα – Τα 65 χαρακτηριστικά της» στο χαρακτηριστικό «Η Ευφυΐα της Ελευθερίας», όπου αναλύω τους 7 πυλώνες της ελευθερίας και αμέσως μετά τα στοιχεία της σκλαβιάς, τα οποία είναι τα αντίθετα από τους πυλώνες της ελευθερίας.

Οι πυλώνες είναι μια αλυσίδα. Εάν λείπει ένας κρίκος, η αλυσίδα δεν δουλεύει. Αν όμως καταφέρεις να θέσεις σε εφαρμογή στη ζωή σου και στην ομάδα σου και τους 7 πυλώνες, τότε θα μπορείς να παραμένεις ελεύθερος και δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις σκλάβος.

Αγόρασε το βιβλίο «Η Ευφυΐα – Τα 65 χαρακτηριστικά της», το οποίο έχει γίνει μπεστ-σέλερ στην κατηγορία του.

Απαιτείται αφύπνιση, εγρήγορση, μεταστροφή και δράση, αλλά είναι εφικτή μια νέα ΑΝΟΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ.

Σας την εύχομαι!