Ένα άρθρο από τον Δρα Αλέξανδρο Αλέμη, το οποίο θα δημοσιεύεται σε συνέχειες

Μέρος 1: Ο Κόσμος και οι Ανισότητες

Ο κόσμος αποτελείται από αναρίθμητες οντότητες. Ως οντότητα εννοώ οποιαδήποτε ύπαρξη ή ζωντανό πράγμα.
Άνθρωποι, ζώα, φυτά κ.λπ. Προφανώς, δεν θεωρώ ότι οι άνθρωποι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο ύπαρξης με τα ζώα, τα οποία υπάρχουν για να εξυπηρετούν τους ανθρώπους, αλλά είμαστε όλοι ζωντανές οντότητες.
Ακόμη και οι μη ζωντανές οντότητες, όπως οι πέτρες και το χώμα, υπάρχουν για να μας εξυπηρετούν, για να έχουμε το γήπεδο όπου παίζουμε.
Όταν κοιτάζουμε όλες αυτές τις οντότητες, γίνεται προφανές ότι είναι όλες πολύ πολύ άνισες.
Για παράδειγμα: Ένας άνθρωπος παίζει πιάνο στα τέσσερά του χρόνια, ενώ ένας άλλος μόλις και μετά βίας μπορεί να μιλήσει στα έξι. Αυτό δημιουργεί έναν πολύ άνισο κόσμο.
Ένα φυτό είναι κατώτερο από μια κατσίκα που βόσκει, καθώς γίνεται το μεσημεριανό της κατσίκας, και προφανώς υπάρχει για να εξυπηρετεί την κατσίκα.
Το επαναλαμβάνω λοιπόν, αν κοιτάξουμε όλες αυτές τις οντότητες τριγύρω στον κόσμο, είναι προφανές ότι είναι όλες άνισες.
Κάποιοι έχουν αποκαλέσει αυτή την ανισότητα πυραμίδα των ικανοτήτων της ύπαρξης, άλλοι την αποκαλούν πυραμίδα της τροφικής αλυσίδας. Πολύ καλά λοιπόν, πάντως όλοι συμφωνούμε ότι δεν υπάρχει δημοκρατική διαδικασία στη διάταξη των πραγμάτων, επειδή υπάρχει τεράστια ανισότητα όσον αφορά την ικανότητα και τη σπουδαιότητα μεταξύ όλων αυτών των οντοτήτων. Επιπλέον, υπάρχει μια εξαιρετικά τυχαία διάταξη όλων αυτών των οντοτήτων. Υπάρχουν χωρίς τάξη.
Αλλά, για να επιβιώσουν σωστά και να συνεχίσουν να υπάρχουν, πρέπει να οργανωθούν. Πώς οργανώνεται λοιπόν αυτή η τυχαιότητα για να επιβιώσει και να βρίσκεται σε ικανοποιητική κατάσταση, ακόμα και ευτυχισμένη;