Με αφορμή την πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση ενός φίλου στη σελίδα του FB για το άρθρο μου: Ελευθερία και ευφυΐα

Ρωτάει ο φίλος Φώτης Καμπέρης:
«Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός Έλληνα ψαρά που εργάζεται σε αλιευτικό το οποίο ανήκει σε Έλληνα καπετάνιο που όμως το χρωστάει σε ξένη τράπεζα λόγω δανείου. Σπουδές Δημοτικό και 3 τάξεις Γυμνασίου. Έχει οικογένεια και με υπευθυνότητα δουλεύει άπειρες ώρες και μέρες μακριά από το σπίτι του για να παράγει το προϊόν (ψάρια) που του εξασφαλίζει μια δίκαιη αμοιβή για να βιοπορίζεται.

Έχει τέλεια γνώση της τέχνης του και συνεργάζεται άψογα με το υπόλοιπο πλήρωμα, που είναι μια σφιχτά δεμένη ομάδα με επαγγελματικούς αλλά και φιλικούς δεσμούς. Τα παιδιά του τα βλέπει πολύ λιγότερο απ’ ό,τι θα ’θελε και το εισόδημά του επαρκεί για τα πολύ βασικά, δηλαδή ενοίκιο, φαγητό και ένδυση, ενώ έξοδα για διασκέδαση είναι πολύ σπάνια, και δεν μπορεί να έχει δικό του αυτοκίνητο.

Οι συνάδελφοί του τον θεωρούν τον καλύτερο ψαρά του πλοίου. Κάνει προσπάθειες να πάρει δάνειο για να αποκτήσει σπίτι, ανεπιτυχείς προς το παρόν. Δουλεύει και μπαρκάρει ευκαιριακά και όπου αλλού μπορεί, προκειμένου να πετύχει κάποια αποταμίευση, αλλά τα αποτελέσματα πενιχρά μέχρι τώρα.

Αυτός, κύριε καθηγητά μου, είναι ελεύθερος ή σκλάβος; Ευφυής ή βλαξ;»

Αγαπητέ φίλε, ευχαριστώ για την ερώτηση.

Θα μπορούσα να σου απαντήσω με μια δυο παραγράφους, αλλά νομίζω ότι δε θα σε βοηθήσω έτσι. Επίσης, οι ερωτήσεις σου είναι ερωτήσεις πολλών Ελλήνων, που βασανίζονται πιθανόν λόγω τεράστιας άγνοιας και πάμπολλων ψευδών δεδομένων με τα οποία τους τροφοδοτούν διαρκώς.

Η απάντησή μου δεν είναι θεϊκή ούτε χρησμός αλλά η δική μου απάντηση, του Αλέξανδρου Αλέμη. Μπορεί να σου αρέσει, μπορεί όχι. Αν δε σου αρέσει, με σβήνεις. Εάν σου αρέσει, τότε η ζωή σου πρέπει γίνει καλύτερη από αυτό που έμαθες από μένα, αλλιώς ποιος ο λόγος να ασχοληθείς; Οι αμπελοσοφίες δε γεμίζουν κανενός το στομάχι. Λοιπόν, το ότι ρωτάς και θέλεις να μάθεις, άσχετα από το πού βρίσκεσαι κοινωνικοοικονομικά, σημαίνει ότι είσαι πιο έξυπνος (εξ-ύπνου, εκτός ύπνου) από τους περισσότερους, μιας και οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα είναι «ζόμπι».

Τώρα, στην ερώτησή σου: ελεύθερος ή σκλάβος;

Το αν είναι ελεύθερος ή σκλάβος κανείς ανάγεται στο αν είναι «αιτία ή αποτέλεσμα». Πρόκειται για κάτι που είναι σχετικό και έχει πολλές αποχρώσεις. Ο απόλυτος σκλάβος είναι δεμένος, η πιο μεγάλη αιτία στον πλανήτη σήμερα είναι ο βασιλιάς (βασιλιάς: 1. ανώτατος ισόβιος άρχοντας ενός κράτους, που καταλαμβάνει την εξουσία, συνήθ. με κληρονομικό δικαίωμα: 2. (μτφ.) κυρίαρχος σε έναν χώρο, έναν τομέα, ένα σύνολο. Χρηστικό Λεξικό Νεοελληνικής Γλώσσας, Ακαδημία Αθηνών).
Ο σκλάβος του σήμερα όμως έχει κεντρική θέρμανσή και internet, ο σκλάβος του παρελθόντος έριχνε άπλυτος κάρβουνα στο υπόγειο των λουτρών του αυτοκράτορα.  Όταν έχεις δική σου εταιρεία, είσαι αιτία για τον εαυτό σου, την οικογένειά σου, τους εργαζομένους σου, τις οικογένειές τους και τους πελάτες σου και επίσης για ένα μέρος του κράτους. Αιτία και αποτέλεσμα λοιπόν. Το δίδαγμα αυτών των κειμένων είναι ότι πάντα εσύ είσαι η αιτία και πάντα να σκέφτεσαι ως αιτία και όχι ως αποτέλεσμα.

Όταν σε έχει κάποιος κάτω από μια μπότα και σε πατάει στον λαιμό, το λάθος είναι να λες: «Τι μου κάνεις αυτός ο κακός!» και ο «φίλος σου» να λέει ότι θα το βρει από τον Θεό. Εδώ είσαι εσύ καθαρό αποτέλεσμα. Κάποιος άλλος είναι αιτία πάνω σου. Το σωστό είναι να λες στον εαυτό σου: «Τι λάθος έκανα και βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση και τι θα πρέπει να μάθω από αυτό και να το διορθώσω σύντομα;». Κι ο φίλος σου να σου λέει: «Ρε φίλε, τα κάναμε σαλάτα. Πώς βρεθήκαμε στον πάτο, έτσι που κι εγώ, να μην μπορώ καν να βοηθήσω εσένα, τον φίλο μου; Τα κάναμε μαντάρα, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε και να βάλουμε τα πράγματα σωστά σύντομα». Δηλαδή: για την κατάστασή σου, εσύ και ο φίλος σου παίρνετε ευθύνη και γίνεστε η αιτία πάνω σε αυτήν. Εάν όμως πείτε:: «Τι μας κάνει αυτός ο κακός!», το «τι μας κάνει» θέτει εκείνον ως αιτία, και όχι εσάς, άρα χάνετε τον έλεγχο, χάνετε την μπάλα, και δεν μπορείτε να την πάρετε πίσω, διότι ο κανόνας είναι ότι εσύ και μόνο εσύ είσαι η αιτία στη ζωή σου.

Εδώ μερικοί θα πουν: «Μα αυτά δεν είναι θεωρίες;».

Η απάντηση για τώρα είναι: Έχετε δίκιο, πήγα πολύ μακριά, δεν είμαστε ακόμα εκεί. Αλλά δοκίμασέ το έστω για λίγο αυτό, πήγαινε προς την αιτία, λίγο μόνο, και όχι προς το αποτέλεσμα. Εάν δουλεύει, συνέχισε, εάν όχι, ξέχασέ με. Η ερώτησή σου όμως μάλλον έχει τεθεί από οικονομικής σκοπιάς.

Κι εδώ, βέβαια, τα πράγματα είναι σχετικά.. Ο καλόγερος στη φωτογραφία που διαβάζει το βιβλίο μου «Η Ευφυΐα – Τα 65 χαρακτηριστικά της» δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του σκλάβο, διότι αυτό που του δίνει κίνητρο δεν είναι το οικονομικό, αλλά το πνευματικό. Άρα, αυτός αισθάνεται ελεύθερος με λίγα χρήματα.

Άλλοι θέλουν πολλά για να αισθανθούν ελεύθεροι. Ο διάσημος φίλος μου ο Grant Cardone, για παράδειγμα, έχει πει ότι σήμερα δεν μπορεί κάποιος να είναι ελεύθερος αν δεν έχει δέκα εκατομμύρια δολάρια. Και ο ηθοποιός Νίκος Ρίζος σε μια συνέντευξη παλιά έλεγε: , «Εάν έχεις ένα εκατομμύριο στην τράπεζα, αλλιώς νιώθεις εσύ το κρύο, και αλλιώς ο άλλος που δεν έχει ούτε εκατό δραχμές».

Τώρα θα μου πεις: «Πώς κάνω ένα εκατομμύριο σε ένα σύστημα που θέλει να με έχει φτωχό;».

Στα πολιτικοοικονομικά μου βιβλία γράφω ότι αυτό που κάνει τη μεγαλύτερη διαφορά όσον αφορά την ευημερία των ανθρώπων είναι το πολιτικό σύστημα που επικρατεί σε μια χώρα. Ο στόχος μου είναι να αφυπνίσω τον κόσμο έτσι ώστε να καταφέρει να έχει ένα καλύτερο πολιτικό σύστημα.

Συγκεκριμένα, σχετικά με την ιεράρχηση προτεραιοτήτων στο βιβλίο μου «Τα πολιτικά συστήματα και η σχέση τους με την ελευθερία και την οικονομία» γράφω:

Πρώτη έρχεται η Φιλοσοφία ή τα πιστεύω κάποιου για τη ζωή.
Μετά έρχεται η Πολιτική.
Μετά από αυτήν είναι η Οικονομία.
Τελευταίες είναι οι Επιστήμες. (Τα ανωτέρω δημιουργούν τις επιστήμες και τις τέχνες ενός λαού.)

Βάσει των πιστεύω τους οι πολίτες ψηφίζουν και βγάζουν κυβερνήσεις.

Η οικονομία και η τεχνολογία είναι τα αποτελέσματα των δύο πρώτων και έτσι έρχονται τρίτα και τέταρτα στη σειρά. Εγώ, ως συγγραφέας, δουλεύω στα δύο πρώτα, και τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους, από εσάς. Το πολιτικό σύστημα που προτείνω το αναλύω στο βιβλίο μου «Τι φταίει με τη δημοκρατία και πώς διορθώνεται».

Έρχομαι και πάλι στην ιστορία με τον ψαρά χωρίς να ξέρω περισσότερα. Ο ψαράς, εάν είναι ικανός όπως το λες, πρέπει να διαβάσει το βιβλίο μου «Η Ευφυΐα – Τα 65 χαρακτηριστικά της», και ιδιαίτερα την ενότητα «Αιτία και αποτέλεσμα».(Η πρώτη έκδοση εξαντλήθηκε, σύντομα όμως θα ακολουθήσει η δεύτερη.)

Έτσι θα θεωρήσει τον εαυτό του αιτία και για ό,τι του συμβαίνει και θα σταματήσει να ψεύδεται, πάλι στον εαυτό του , λέγοντας ότι κάποιος άλλος είναι αιτία για την κατάστασή του. Και ας μην ξεχνάμε ότι όλοι «οι ψαράδες» του ντουνιά αποφάσισαν και αποφασίζουν με την ψήφο τους να έχουν πολιτικά συστήματα που προωθούν μονοπώλια και όχι ελεύθερο επιχειρείν. Όπως γράφω στα βιβλία μου, δεν υπάρχει ελεύθερο επιχειρείν ή πραγματική ελευθερία όταν εταιρείες κρατικές ή ιδιωτικές κατέχουν πάνω από το 20% μιας αγοράς.

Τι τη θέλει ο κάθε ψαράς την τράπεζα; Για να γίνει αποτέλεσμα; Εάν ο «ψαράς» ξέρει τη δουλειά του καλύτερα από κάθε άλλον, δε χρειάζεται τράπεζες. Χρειάζεται πολιτικό σύστημα με ελεύθερο επιχειρείν, όπου δεν υπάρχουν μονοπώλια, κρατικά ή ιδιωτικά, για να τον σταματήσουν.

Το πιο σημαντικό και το πιο πολύτιμο αγαθό στον κόσμο μας δεν είναι τα λεφτά ούτε ο χρυσός, είναι «η ενέργεια ευφυών και ηθικών ατόμων».

Εάν ο ψαράς είναι τέτοιο άτομο και δεν αμείβεται, τότε ας πάνε όλοι οι «ψαράδες» να αλλάξουν το πολιτικοοικονομικό σύστημα.

Πώς;
Διάβασε όλα τα βιβλία μου που κυκλοφορούν και αυτά που έρχονται. Πρώτο στη σειρά με τα πολιτικοοικονομικά βιβλία: «Τα πολιτικά συστήματα και η σχέση τους με την οικονομία και την ελευθερία».
Πολύ ταιριαστό με το θέμα της συζήτησής μας!
Ευχαριστώ!